18 marca 2015 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 11 lutego 2015 r. w sprawie rodzajów ryzyka oraz czynników uwzględnianych przy ich ocenie (Dz. U. 2015, poz. 84). Według założeń, akt ten miał istotnie wpłynąć na zwiększenie pewności prawnej realizacji przedsięwzięć PPP w Polsce, dając samorządom mocną podstawę do klasyfikowania podpisywanych umów PPP jako zwiększających (bądź nie) poziom zadłużenia.

W swym aktualnym brzmieniu Rozporządzenie odnosi się do każdej z trzech kategorii ryzyk wymienionych w art. 18a ust. 1 ustawy o PPP (ryzyko budowy, dostępności, popytu), podając ich zakres. I tak: ryzyko budowy obejmuje, zgodnie z Rozporządzeniem, zdarzenia powodujące zmianę kosztów lub terminów wytworzenia nowych środków trwałych. Ryzyko dostępności natomiast obejmuje zdarzenia, skutkujące niższą ilością lub gorszą jakością usług świadczonych w ramach umowy PPP, w porównaniu do parametrów zapisanych w umowie. Ostatnie z głównych kategorii ryzyk, obejmuje zaś zmienność popytu na usługi. Powyższe zakresowe definicje zostały uzupełnione poprzez podanie przykładowego katalogu zdarzeń z nimi związanych.

W rozporządzeniu podano również – odrębnie dla każdej z trzech kategorii ryzyk – czynniki jakie należy uwzględnić przy ich ocenie.

Jak się wydaje, powyższe definicje jedynie w niewielkim stopniu pomogą w rozwiązaniu problemu, przed którym stoją samorządy. O zaliczeniu zobowiązań z zawieranej umowy do długu publicznego przesądza bowiem alokacja „większości” ryzyka. W istocie konieczna jest zatem pewnego rodzaju kwantyfikacja ujętych w rozporządzeniu kategorii, o której niestety prawodawca milczy.

Katarzyna Zięba, 31 marca 2015 r.